Δεν έχει περάσει πολύς καιρός από τότε που εμφανίστηκε στην σφαίρα του δημοσίου λόγου η υπόθεση των “Πακιστανών στο Τυμπάκι Μεσαράς”. Για άλλη μια φορά μας είπαν ότι οι μετανάστες είναι παραβατικοί, επικίνδυνοι και βίαιοι. Ντόπιοι λεβέντες επιχείρησαν να στήσουν ένα μίνι πογκρόμ ενάντια στην κοινότητα των Πακιστανών εργατών, ενώ παράλληλα τοπικά μήντια τους λοιδορούσαν με την πάντα βολική και χρήσιμη ρητορική του “μουσουλμάνου βιαστή”. Όταν οι θιασώτες του αρχικού πογκρόμ εισέπραξαν κλωτσομπούνια από τους μετανάστες εργάτες, οι μπάτσοι παρενέβησαν στήνοντας μια επιχείρηση σκούπα, με τραμπουκισμούς, ξύλο, συλλήψεις και απελάσεις. Στην συνέχεια οι φασίστες καλύτερα οργανωμένοι και με τις πλάτες της αστυνομίας οργάνωσαν ένα “παγκρήτιο” πογκρόμ, καταφέρνοντας να καταστρέψουν ένα αυτοσχέδιο τζαμί – έναν χώρο συνεύρεσης των μεταναστών, όπου βρίσκονται και επικοινωνούν καθημερινά.
Αυτή η «υψηλού προφίλ» βία που γίνεται είδηση δεν είναι παρά “η κορυφή του παγόβουνου” της καθημερινής υποτίμησης της εργασίας και της ζωής των μεταναστών, οι οποίοι με την μαύρη εργασία τους κινούν την οικονομία της μεγαλύτερης ελαιοπαραγωγικής περιοχής της Κρήτης. Όταν οι μετανάστες εργάτες αναπτύσσουν κοινότητες, μιλάνε τις γλώσσες τους, βρίσκουν δικούς τους τρόπους να οργανωθούν ενάντια στον ζόφο που τους επιβάλλεται τα ντόπια μικρά και μεγάλα αφεντικά τρέχουν να πατήσουν πάνω στον σβέρκο τους για να επαναφέρουν την κανονικότητα: Αυτή που θέλει τους μετανάστες να δουλεύουν όλη μέρα μες τον ήλιο για ψίχουλα, να ζουν σε τρώγλες με πανάκριβα ενοίκια και να μην λένε κουβέντα.
Σε περίπτωση που οι κοινότητες των μεταναστών εργατών είναι αρκετά δυνατές ώστε να αντισταθούν στην βία (και τα αφεντικά-επίδοξοι ξυλοδάρτες αρπάξουν καμιά μπούφλα) τότε το κράτος αναλαμβάνει να τους πειθαρχήσει με τους μπάτσους του και με την συνδρομή των ντόπιων σκατόψυχων ρατσιστών. Να ανακυκλώσει με απελάσεις και συλλήψεις το πολυεθνικό εργατικό δυναμικό, για να διαλύσει τις κοινότητές τους, να επιβάλλει την σιωπή και τον τρόμο, με τραμπουκισμούς κι οργανωμένα πογκρόμ.
Εμείς από τη μεριά μας βλέπουμε τη βία προς τις μετανάστριες (είτε τα οργανωμένα πογκρόμ που γίνονται θέμα σε εφημερίδες, είτε τον καθημερινό εξευτελισμό από μπάτσους και αφεντικά στο Ρέθυμνο που δεν θα γραφτεί ποτέ πουθενά) σαν αυτό που πραγματικά είναι: μια ευθεία επίθεση στο πιο σημαντικό και προσοδοφόρο για τα αφεντικά κομμάτι της εργατικής τάξης. Με τους μετανάστες μας ενώνουν κοινά ταξικά μίση. Γι’ αυτό βλέπουμε τους εαυτούς μας δίπλα τους, δίπλα στα ταξικά μας αδέρφια. Το μόνο που έχουμε να κάνουμε είναι να βρεθούμε μαζί τους σε δρόμους και πλατείες και να οργανώσουμε τις αντιστάσεις μας απέναντι στον βούρκο.
بھائیو ، ہم آپ کے ساتھ
Antifa askeri
