Ζούμε σε μια πόλη που γίνεται μέρα με τη μέρα όλο και πιο αφόρητη. Οι ιδιοκτήτες μας διώχνουν κλωτσηδόν από τα σπίτια , τα αφεντικά ρίχνουν τους μισθούς στα τάρταρα και σαν να μην μας έφταναν όλα αυτά οι κάθε λογής πατριώτες έχουν ξεκινήσει και ξεμυτάνε πάλι από τις τρύπες τους.
Για να μπορέσουμε να την παλέψουμε επιλέξαμε να διεκδικήσουμε ένα κομμάτι της πόλης που τα αφεντικά και ο δήμος προσπαθούν με κάθε μέσο να το “καθαρίσουν” από όλους αυτούς που περισσεύουν από την τουριστική τους όαση. Για αυτό λοιπόν την Κυριακή 26/5 στήσαμε τα ηχεία και τα πανό μας και γεμίσαμε την πλατεία Μικρασιατών με μουσικές και τους τοίχους με συνθήματα.
Μαζί με όλους αυτούς και αυτές που δεν κάθονται να φάνε τα σκατά που μας ταΐζουν και δεν ψήνονται να ξημεροβραδιαζόνται σε μαγαζιά και κλαμπάκια, κρατάμε τις πλατείες ζωντανές και τους τοίχους λερωμένους.
Γιατί κάθε άραγμα, κάθε κομμάτι, κάθε σύνθημα και κάθε αφίσα στις πλατείες και στις γειτονίες είναι η ζωή μας , είναι οι αγκωνιές που παίζουμε με τους καθαρούς τοίχους και τις κάμερες σε κάθε στενό της πόλης .
Είμαστε εδώ και έχουμε ο ένας την άλλη.
